lisettedeboer.nl

Dagboekfragment

Ook vandaag was een zogenaamde ‘rustdag’. We kwamen traag op gang en koersten toen richting de Cañon waar we een goed verhaal en mooie plaatjes van op internet gezien hadden. In Hontaria del Pinar vroegen we een aantal locals de weg, nadat we verkeerd waren gereden. Zij en ook nog de aanwezig bordjes, leidden ons ín de cañon in plaats van erlangs.

De rivier zelf was voorlopig afwezig. Het pad bij tijd en wijle ook. We moesten regelmatig van oever wisselen om een matig tot slecht pad te kunnen volgen. Dat betekent iedere keer door een stenige dan wel zandige rivierbedding ploeteren. Intussen groeien de zijkanten van de rivier soms uit tot hoge rotsen.

Na bijna een uur ploeteren komen we een stel aardige Basken tegen die goed Engels spreken en een aantal keren in NL zijn geweest. Ze hebben zoals veel Spanjaarden een tweede huisje, in Vinuesa. We krijgen paraguajo’s te proeven, een soort perziken. Ze vertellen dat het pad na de brug van de zeven ogen beter wordt. Dat is ook zo.

Inmiddels zitten we wat krap in het water, mede omdat we vergeten zijn dat er nog een pak zumo de naranja in mijn achtertas zit. Het wegje wordt inderdaad makkelijker en komt al snel bij een bron, een buis die in een soort vijver uitkomt.

De cañon wordt steeds spectaculairder en er komt water in de rivier te staan. De rotsen zijn veelkleurig en er zitten gaten en bogen in. Steeds meer gieren circelen boven ons hoofd en voeren jongen die op de hoge terrassen in de rotsen zitten. (…)

Ondertussen tikste de klok door en begon het er steeds sterker naar uit te zien dat we niet voor donker thuis zouden zijn. Vanaf het begin van de cañon was het nog zeker 40 km naar Quitanar en het beste was er bij beiden wel vanaf. De enige lamp die we bij ons hadden was de achterlamp van Lisette en we hadden de nodige recekterende Ortlieb gadgets aan onze fiets hangen. Nadat we in San Leonarde de Yague een ijsje hebben gegeten en we het korte onverharde wegje door het bos niet konden vinden, waardoor we nog 10 km extra moesten fietsen, was het halverwege het bos donker en moesten we nog ruim 10 km. (…)

Om 23:00 uur waren we terug op de camping, alwaar we nog een drankje en een bocadillo de tortilla nuttigden, die heerlijk smaakte, om daarna in een diepe slaap te vallen.