K***e weg
Chepes (Ar), 1816 km
175 kilometer geleden verlieten wij het asfalt, niet wetende wat voor wegen ons te wachten stonden.
Wij beschikken over diverse soorten bronnen om onze route te bepalen.
- Lisette heeft thuis al veel onderzoek gedaan, onder andere op basis van reisverhalen van anderen (op internet)
- Een reisgids (Footprint)
- Een ’Nelles’kaart
- Een ’Reise know-how’kaart
- Informatie van lokale Argentijnen
Om vanuit de Valle Traslasierra naar het westen te komen waren grofweg drie mogelijkheden, waarvan er twee uit een ’rode weg’ bestaan en één uit een rechtstreekse ’gele weg’.
Na een mooie klim door hele rustige dorpjes, een ’wilde’ overnachting aan een ’balneario’, vijf tunneltjes, hele mooie uitzichten en een zware, maar hele mooie afdaling met voorbijkomende concors op circa 25 meter afstand, arriveren wij onverwacht in een soort pseudo-woestijn, waarbij de weg uit hele slechte ’tierra’ bestaat met veel mul zand.
k***e weg
Met name Lisette heeft veel moeite met het mulle zand en de gemiddelde snelheid komt niet boven de 8 kilometer per uur, ook omdat we flinke stukken moeten lopen. De in de sportschool getrainde armspieren hebben effect. Na ruim 30 kilometer nadert het einde van de dag en vinden wij een oud, verlaten schooltje, met een tuintje waarin wij kamperen tussen de cactussen.
Omdat wij het resterende deel van de weg vrezen en niet genoeg water en proviant hebben voor nog een ’wilde’ kampeernacht staan wij vroeger op dan gebruikelijk en zijn om kwart over negen op pad.
Na twee uur zijn wij zo’n 12 kilometer opgeschoten en ik zit er even helemaal door heen. Lisette zet door en na zo’n 20 kilometer verbetert de kwaliteit van de ’tierra’ aanzienlijk. Eerder dan verwacht bereiken wij (na 77 kilometer pseudo-woestijn) weer asfalt en de laatste 20 kilometer gaan, met een forse wind in de rug, in hoog tempo.
We spreken, als we het dorpje inrijden, af om het beste en duurste hotel te nemen als beloning voor de ontberingen. Er blijkt maar één hotel te zijn, maar dat heeft voldoende kwaliteit om ons tevreden te stellen.
Reacties
*
K***e weg
9 augustus 2006, door marloes
Hoi Pim en Lisette,
Ik volg jullie avonturen “op de voet” en check jullie log bijna dagelijks. Bij dit verhaal moest ik even denken aan Frank van Rijn in Australië (gelezen?). En ik denk dat jullie geen 14 kilo water aan jullie fietsen hadden hangen… Gelukkig zijn jullie niet in de tierra blijven steken en weer uit de pseudo-woestijn gekomen. Ben benieuwd welke ontberingen er nog wachten.
Oh ja, ik drink hier -nieuwsgierig gemaakt door jullie- tegenwoordig ook maté, gewoon uit een zakje van zonnatura dan. lekker hoor.
o
K***e weg
10 augustus 2006, door Pim
Ha Loes,
we hebben inmiddels wel geoefend met onze waterzak, daar past 10 liter water in. Verder hebben we 2 flessen van anderhalve liter, een thermosfles (voor de maté) van 1,1 liter, 3 bidons van 0,6 liter, een bidon van 0,9 liter en een Sigg flesjes van 0,6.
Snel opgeteld kom ik dan op ongeveer 17,5 liter, wel voor twee personen.
*
K***e weg
7 augustus 2006, door roeland
Hoi fietsers,
tsja, als je met wind in de rug over vlak asfalt wilt fietsen kun je beter in Nederland blijven 
Blij met de foto’s, kunnen we echt meekijken. Ik hoop dat de ontberingen die nog komen allemaal eindigen met een overwinning op de elementen en jezelf en natuurlijk met een goeie slaapplaats.
Te lui om een kaart te pakken, dus ik weet niet (precies) waar jullie zijn. Ergens tussen cordoba en catamarca geloof/weet ik. Anke en ik vertrekken zo voor twee (hele!) weken naar Ierland. Gaan we de tips van Pim uitproberen…
Geniet en ’paddle on, paddle on, paddle on…’
*
K***e weg
7 augustus 2006, door Rinnert en Astrid
Hoi Pim en Lisette,
Hier een berichtje uit Rotterdam. Pas nu hebben we jullie website bezocht en zojuist vol interesse gelezen. Nu pas omdat we zelf druk zijn met de voorbereidingen en ook omdat we niet hadden verwacht dat jullie al zoveel zouden hebben gedaan op de site. Leuke en gevarieerde stukjes hebben jullie geschreven. Ondanks de K***te weg, hebben jullie in een maand tijd toch al aardig wat kilometers in de benen, zeg.
We zijn benieuwd hoe wij het gaan vinden allemaal…………….nog 4 weken. Afgelopen weekend hebben we een kampeer-uitzwaaifeestje met onze familie en vrienden georganiseerd, komend weekend deel 2 van onze verhuizing. Ja, het gaat heel hard, spannend allemaal en daarom nog leuker jullie ervaringen nu te lezen.
Blijf genieten!
groeten,
Rinnert en Astrid, Rotterdam
