lisettedeboer.nl

La Quiaca, km 3658

Na ongeveer 300 km Uruguay en meer dan 3000 km Argentinië zijn we in grensplaats La Quiaca. Morgen fietsen we Bolivia in. Tijd voor een terugblik. We zijn dol op lijstjes en statistieken. Lijstjes zijn een drastische samenvatting, dus doen vanzelfsprekend onrecht aan twee-en-een-halve maand reizen. Maar toch, deel 2: (de aanvoerders van) de lijstjes.

Speciaal voor Roeland – de beste koffie en ook overheerlijke gebakjes, ’facturas’, ’alfajores’ en andere denkbare zoetigheden: Confitería Europa in Cosquin (Córdoba), op de hoek van Sabatini en Juan de Perón. Een lijst met 12 lokaties met uiterst drinkbare koffie langs onze route is beschikbaar.

Beste eten: lekkere sandwich vegetariano (=salade met brood i.p.v. andersom), papas fritas en bier of wijn bij het restaurant van NP Talampaya. Bij goed weer op een heerlijk terras.

Lekkerste wijn: Nanni Torrontés uit Cafayate, bovendien organico.

Lekkerste yerba: Taragüi, de groene verpakking, con palo (takjes), bajo tenido de polvo (gruis). De rode verpakking (con palo) is ook goed.

Vieste yerba: Don Juan, pure ’polvo’, goedkoop bocht en levert geen goede ’pakking’ in de maté.

Beste hotel: Hostería de Iruya, met tevens het mooiste uitzicht (nek aan nek met het hotel bij de ruïnes van Quilmes).

Fijnste camping: Villa del Totoral, qua voorzieningen (licht, tafel met losse stoelen, (houtgestookte) warme douche en warm afwaswater, beschaafde honden, vlak kampeerplekje en qua eigenaar (Mario).

Mooiste wildkampeerplek: op weg naar de Cuesta de Miranda, tussen wonderlijke rotsformaties.

Vreemdste kampeerplek: bij de politie in Emilia.

Slechtste weg: tussen de ’camino de los túneles’ en Chepes, 20 km aan weerszijden van de provinciegrens tussen Córdoba (ruta 28) en La Rioja (ruta 20). Oorzaak: grote hoeveelheden mul zand. Het uitzicht vanaf de tunnels is heel bijzonder, de condor bij de mirador hadden we bijna uit de lucht kunnen pakken, maar fiets die weg niet! Toen we bij het eerste asfalt over onze schouder keken lazen we een bord met ’deze weg is gesloten, alleen bestemmingsverkeer’.

Mooiste klim: loodzwaar maar erg mooi, omhoog vanuit Iruya (2800m) naar de col op 4000m. Handig: de bus naar beneden. Kijk van tevoren in het dorp bij de kerk naar de bustijden. De kwaliteit van het wegdek is aan de andere kant van de col namelijk veel slechter. Afdalen is dan zeker na zo’n klim uiterst vermoeiend en slopend.

Mooiste afdaling: vanaf de Piedra de Molinos. Eindeloos haarspelden over een goede ’ripio’ naar een steeds groener wordend dal. Kamperen kan bij een cafetaria op het tegenoverliggende voetbalveld. Maar 2 km verderop is een hospedaje waar je ook bij kamperen.