Alweer een ruime week aan het werk sinds terugkomst uit heerlijk warm Vietnam. Wennen aan kou, sneeuw en regen. Snel weer in werkroutine. Heeft het iets gebracht? Ja. Prettige winteronderbreking, vitamine D, de energie van Azië, ervaring van een stad vol mensen, brommers en toch laid back. Mensen die NU leven en niet gisteren of morgen. Vakantie zonder fiets. En blij zijn elkaar weer te zien. Pim komt terug op 19 maart. Ik tel vast af.
Saigon staat al wekenlang in het teken van ‘happy new year’ met allerhande versiersing, muziekjes en goedbedoelde wensen van jan en alleman. De jaarwisseling zelf viel daarom een beetje tegen. Dat kwam wellicht ook door de plek waar we zaten: aan het zwembad van een expatvilla in een expatwijk. Geen enkele vuurpijl gezien. De meeste aanwezige Vietnamezen wilden voor twaalven al opstappen. Maar de champagne smaakte goed.
Happy New Year!
Na Phu Quoc kwam Sa Pa (koud!), Ha Noi (aangenaam), Ningh Binh (bouwplaats), Ha Long Bay (mooi & toeristisch) en nu weer Sai Gon. Voor foto’s verwijs ik gewoon naar Pim. Hieronder vast wat plaatjes van de haven van Cat Ba, het grootste eiland van Ha Long Bay.
visserijschepen
watertaxi's
pauze
Phu Quoc is erg relaxed. Mooi weer, mooi strand, behoorlijk eten, eerste boek uit, eerste brommer-ervaring, boottochtje, snorkelen in een soort aquarium. Kortom: erg relaxed. Jammer dat ik geen onderwaterfoto’s heb kunnen maken, dat was echt spectaculair.
Bootje voor anker
bedrijvigheid op de pier
Turtle Island
Het heeft allemaal weinig met fietsen te maken, maar ik ben nu ook (even) in Sai Gon. Gisteren aangekomen. Eerste indrukken: wat een boel lawaai (waar Pim woont is het voor saigonese begrippen rustig) en wat een klamme warmte (het is hier naar saigones begrippen koel). Even wennen dus. Hieronder een paar plaatjes van de vliegreis en van de straat waar Pim woont.
Hong Kong airport
Hong Kong
Sai Gon
18A Nguyen Thi Minh Khai
Voor wie nieuw nieuws uit Sài Gòn zoekt: Pim heeft een vernieuwde eigen site waarop hij af en toe foto’s post.
Ik ben inmiddels twee dagen met mijn oud collega Willemien mee naar kantoor geweest. Wij verplaatsen ons per brommertaxi, in de lokale volksmond ook wel Honda-man genoemd, naar het meest voorkomende brommermerk.
Op de heenweg op maandag vreesde ik het kanaal, maar dat bleek best mee te vallen. De terugweg was des te erger en er is nauwelijks een woord gelogen van het verhaal van Willemien.
Vandaag was het was relaxter, vooral omdat het bijna de hele middag heel hard heeft geregend, waardoor er veel minder mensen op de weg waren.
De twee Honda-mannen (Willemiens vast chauffeur en een vriendje van hem) blijven normaal bij elkaar in de buurt, maar toen ik terugkwam op Ly Tu Trong (de straat van Willemiens huis en mijn hotel) was er nog geen zicht op Willemien en haar Honda-man. Net toen ik me afvroeg of ik me misschien zorgen moest gaan maken werd ik gebeld door Willemien, haar Honda was zonder benzine komen te zitten. Samen hebben ze de brommer naar een benzine-dealer geduwd en konden ze weer verder.
’s Acond ben ik met Joep J. gaan eten. De afstand naar het beoogde restaurant bleek te groot om te lopen dus zijn we op de fiets gegaan: Dat ging goed!!
Zolang je je maar smooth mee laat voeren in de stroom gaat alles goed. De snelheid en de snelheidsverschillen zijn niet zo groot en daardoor is het hier relaxter fietsen dan in bijvoorbeeld Buenos Aires. Er zijn hier ook veel meer fietsers.
Helaas geen nieuwe foto’s vandaag, alle indrukken zijn nog zo overweldigend dat ik nog niet uitgebreid ben gaan fotograferen, maar dat zal ik binnenkort wel gaan doen.
