lisettedeboer.nl

Vanavond heb ik de hele avond op het terras van Willemien en Joep gehangen.
Tegenover het huis is een bouwplaats waar een toren van 26 verdiepingen gebouwd wordt.
Ze bouwen alle dagen van de week!
24 uur per dag!
Elke dag!
Gisterennacht werd er beton gestort: de hele nacht stonden er betonwagens in de straat. Ze bouwen ongeveer 1 bouwlaag per twee weken, Willemien en Joep kunnen weer 13 nachten slapen.
Mijn hotel is in dezelfde straat, ongeveer een kwartiertje lopen verderop, maar gelukkig hoor ik nauwelijks straatgeluid.

Hieronder een impressie van het terras, vlnr: Willemien, Joep, Pim (bewogen wegens lange sluitertijd) en Marqueta (een studievriendin van Willemien), gadegeslagen door twee gekko’s (niet op de foto)

Van mijn zus kreeg ik het boek de kunst van het reizen door Alain de Botton, voor in de koffer/rugzak tijdens mijn trip naar Zuid-Oost Azie. Daarin bevraagd hij in welke mate voorbereiding op een reis, feitelijke ervaringen tijdens een reis en herinneringen aan een reis elkaar beinvloeden. Zo refereert hij aan de roman A rebours waarin de hoofdpersoon uit de voorbereidingen op een reis, het bekijken van kaarten, schilderijen, reisverslagen en dergelijke meer bevrediging haalt dan uit de feitelijke reis. Na een mislukte reis besluit hij dan ook niet meer in werkelijkheid te reizen, alleen nog in zijn gedachten.

Dit las ik terwijl ik net ten zuiden van Moskou vloog, onderweg van Amsterdam, via Hong Kong, naar Ho Chi Minh (Saigon) en ik vroeg mij af of en in welke mate mijn summiere voorbereiding op deze reis de werkelijkheid en de herinnering zullen beinvloeden.

Toen ik uit het raampje keek zag ik dit:
toevallig (?) bijna hetzelfde beeld als de flap van Alain de Botton

nabij Moskou

Rotterdam, 4594 km

We zijn alweer enige tijd thuis.

Na een warme ochtend in Buenos Aires (29˚C om 9:00 ’s ochtends), een turbulente nacht voor/boven de kust van West-Afrika en Portugal en een aantal rondjes boven de Noordzee wegens mist op Schiphol, stonden Anouk, Carlo, Corri, Mirjam, Pieter en Wil ons op te wachten op het vliegveld.

Het is fijn om weer in Rotterdam te zijn!
› Lees verder

Rotterdam, 4594 km

Door langere tijd in een andere omgeving te verblijven kijk je met een frisse blik naar gewoonten en zaken in zowel Nederland als de plek waar je verblijft.
› Lees verder

Bs As, 4594 km

Pim fietst op een (stalen) Koga Miyata Terra Liner Oval uit 2000. Lisette is de gelukkige bezitter van een Snel Safari LX uit 2003. Biede fietsen hebben 28″ wielen en zijn gemonteerd met Shimano LX onderdelen (m.u.v. de achternaaf van Pim). Hoe hebben die fietsen zich gehouden gedurende bijna 4600 kilometer in Zuid-Amerika, waarvan zo’n 1250 kilometer over onverharde wegen variërend van mul zand, wasborden met verschillende golflengten tot het keiharde zout van de Salar de Uyuni.
› Lees verder

Tafí del Valle, 4445 km

Inmiddels zijn we ruim drie maanden op reis, hebben 66 dagen op de fiets gezeten, 4445 kilometer gefietst, alle hoogten tussen zeeniveau en 4200 meter daarboven bedwongen, 2618 euro uitgegeven en houden wij nu vakantie.
› Lees verder

Cafayate, 4267 km

We hebben Bolivia al weer ruim een week achter ons gelaten, maar bij gebrek aan internethutten met USB plugjes duurde het even voordat er foto’s beschikbaar waren.

[toon fotos als diashow]

[View with PicLens]

 

› Lees verder

Llica, 4044 (inmiddels weer in Uyuni), update vanuit Salta, FOTO TOEGEVOEGD

Nadat de problemen met mijn nier overwonnen (b)leken gooit haperende fietstechniek roet in het eten.

› Lees verder

Cachi, 3065 km, edit: Cafayate, 4267 km

De Groene route naar de Middellandse Zee was de eerste fietsreis die Lisette en ik samen maakten, in 2001. Op deze veelgefietste route kom je veel medefietsers tegen. Misschien dat alleen de Donauroute nog meer (NL) fietsers oplevert.
› Lees verder

Uyuni, km 4044

Een eerste poging tot statistieken. Er volgen er ongetwijfeld meer en betere als we thuis zijn. Maar voor andere fietsreizigers, dromers en planners geeft het vast wat informatie.

› Lees verder