lisettedeboer.nl

Belén, 2608 km

[toon fotos als diashow]

[View with PicLens]

 

Belén, km 2608

Van de Famatina vallei had ik gehoord door de heerlijke GroenLinks Delft biologische campagnewijn van vorig jaar. De besneewde toppen van de Sierra de Famatina hebben we wel zes fietsdagen in beeld gehad. De vallei blijkt een bedreigd paradijs.
› Lees verder

Chilecito, km 2326

Na vijf dagen bijna geen dorpen zijn we weer terug in de bewoonde wereld. We bezochten de natuurparken Ischigualasto en Talampaya en beklommen de Cuesta de Miranda om in Chilecito te komen.

Nog steeds vragen wij ons af waarom de ’Valle Fertil’ zo heet: 300 km zand, stof, stenen, cactussen, stekelstruiken, droge rivierbeddingen, kortom woestijn. Bijzondere woestijn, met hele bizarre en hele oude (rots)formaties aan het oppervlak. En met hele hoge bergen (6000+m) in de verte.
› Lees verder

Chilecito, 2326 km

Alweer enige tijd geleden schreef ik over de risico’s en voorzorgmaatregelen van/voor honden.

Hier lees je dat stukje.

Ik had niet verwacht aangevallen te worden door een schaap. Tijdens onze fietstocht over de hele slechte weg zaten wij in de buurt van een estancia te lunchen toen er enkele schapen (enkele vrouwtjes en één mannetje) steeds dichter bij kwamen.

› Lees verder

San Agustin del Valle Fertil, km 2015

Vandaag is een rustdag. Wat doe je dan? Internetten. Maar ook de was, fietsonderhoud, schoenen poetsen, eindelijk verder lezen in een boek van 2 kilo, de voorraad voor de komende dagen plannen en inslaan, en last-but-not-least naar de kapper

› Lees verder

San Agustin del Valle Fertil, km 2015

Eerder schreef ik over de Gaucho Gil. We komen nog steeds mini-kapelletjes met rode vlaggen met een beeld van de Gaucho. Maar we komen ook ogenschijnlijke vuilnisbelten tegen – grote verzamelingen flessen en auto-onderdelen – rond een kruis of een soort mariabeeld. ’Difunta Correa’ staat erbij, het is een soort heilige voor reizigers.
› Lees verder

Chepes (Ar), 1816 km

175 kilometer geleden verlieten wij het asfalt, niet wetende wat voor wegen ons te wachten stonden.

Wij beschikken over diverse soorten bronnen om onze route te bepalen.
- Lisette heeft thuis al veel onderzoek gedaan, onder andere op basis van reisverhalen van anderen (op internet)
- Een reisgids (Footprint)
- Een ’Nelles’kaart
- Een ’Reise know-how’kaart
- Informatie van lokale Argentijnen

Om vanuit de Valle Traslasierra naar het westen te komen waren grofweg drie mogelijkheden, waarvan er twee uit een ’rode weg’ bestaan en één uit een rechtstreekse ’gele weg’.
› Lees verder

Villa Cura Brochero (1608 km)

Eerder schreven wij al over de honderden flamingo’s die we zagen in de Laguna Mar Chiquita.

Het begon met de, door ons zogenoemde, Oranginavogel. Dit is een vogel die veel voorkomt in de bermen van de wegen van Uruguay en Entre Rios. Bij plotseling voorbijkomende fietsers springt de vogel op en vliegt snel weg. De vogel heeft de vorm van een Oranginaflesje op zijn kant en als de vogel zijn vleugels beweegt dan ziet het er bijzonder lomp uit. Je bent bang dat als de vogel zijn vleugels stil houdt, deze als een bom naar beneden valt. Niets is minder waar, de vogel kan bijzonder sierlijk zweven. Onze ornitologische kennis is onvoldoende om de werkelijke naam van deze vogel te herleiden.

› Lees verder

Villa Cura Brochero, km 1608

Een weerpraatje. Het weer is hier best bijzonder. Toen in Nederland de mussen van het dak vielen waren wij in het laagland bij een aangenaam wintertemperatuurtje van 20-25 graden. Nu het in Nederland is afgekoeld en hier en daar flink regent hebben wij te maken met grote temperatuurverschillen tussen dag en nacht en is het nog steeds droog.

koud

› Lees verder

La Falda, 1423 km

Het bakkertje in Buenos Aires waar Lisette op de eerste avond lekkere taartjes haalde en vertelde over onze reis voorspelde het al: jullie halen de krant!
› Lees verder