Miramar, 1125 km
In Argentinië zijn veel honden. Regelmatig rennen honden luid blaffend een eindje met je mee. Tot echte confrontaties is het (nog) niet gekomen. Uit voorzorg zijn zowel Lisette als ik ingeënd tegen rabiës. De mate waarin ze lastig zijn voor ons, fietsers, verschilt.
› Lees verder
Dagboekfragment
(…) Dan gaat het omhoog naar de Portillo de Lunada. Vanochten op ±450 m hoogte begonnen en we moeten naar 1350 m. De klim gaat geleidelijk en heeft mooie vergezichten.
We hebben ook de eerste echte aanvaring met twee honden. Pim jaagt ze weg met gegrom en één van hen heeft waarschijnlijk een trap gekregen (met schoenplaatje). We komen zoals gebruikelijk in de bergen ook wielrenners en padvinders tegen. In Rio Trueba waar we koffie en cola drinken, oefenen wat kinderen een loopje met castagnettes voor het dorpsfeest van volgende week.
Tijdens de klim zien we aan de andere kant van de coll de wolken al hangen. Dit is zowel coll, provinciegrens als klimaatscheiding. Boven waaien de wolken naar ons toe en doen we wat extra’s aan en voor de laatste keer de helmen op. De afdaling is schitterend, ondanks de wolken. Het is veel groener dan aan de andere kant.
Na San Roque blijkt er bij de rivier toch een kleine camping te zijn. Er staan twee Nederlanders die met dezelfde bus teruggaan. Het begint na korte tijd wat te miezeren, dus we bivakkeren onder de tarp.
